آمادگی آمریکا برای آزمایش “اینترنت چمدانی” در تهران
زمانی که مطمئن شدیم این سیستم به میزان مکفی ایمن است، پیادهسازی آن را در یک منطقه خطرناک جهان مانند تهران مد نظر قرار خواهیم داد.
به گزارش پایگاه خبری فناوری اطلاعات برسام و به نقل از مشرق نیوز، دولت آمریکا در اقدامی که آشکارا دخالت در امور داخلی کشورها محسوب میشود درصدد راهاندازی نسل جدیدی از شبکه اینترنت است که نیاز به عبور از دروازه مخابراتی کشورها ندارد.
مجله فارن پالسی در این زمینه نوشت: چه زمانی شورشیها، مخالفین و فعالین قادر خواهند بود در مقابل دولتی مجهز به تکنولوژی غربی جاسوسی بر تمام انواع ارتباطات الکترونیکی، صدای مخالف خود را با ایمنی پخش نموده و فعالیتهای آنلاین خود را هماهنگ سازند؟
ساشا مینراث (Sascha Meinrath)، عضو “مؤسسه تکنولوژی باز” (Open Technology Institute) در “بنیاد آمریکای جدید” (New America Foundation) و فردی که رهبری پیادهسازی میدانی “اینترنتی چمدانی” را بر عهده دارد، میگوید این امر شاید تنها در حدود یک سال به طول انجامد.
اینترنت در چمدان یک برنامه نرمافزاری است که مردم ساکن در مناطق بحرانی یا فاجعهزده را قادر میسازد که یک شبکه بیسیم مستقل و ایمن را از طریق رایانهها یا تلفنهای همراه خود برقرار نمایند.
اگرچه این سیستم (که علیرغم نامش نه دارای سختافزار است و نه چمدان) در حال آزمایش بوده و هماکنون قابل استفاده است، اما مینراث و گروه توسعه وی در اقصینقاط دنیا ارائه این ابزار به گروههایی چون شورشیان سوریه را به تعویق انداختهاند تا در مورد مقاومت آن در برابر فعالیتهای هکری گسترده دولت مطمئن گردند.
مینراث گفت: “هماکنون در حوزه پیادهسازی درست و بدون مشکل این سیستم در عرصه بینالمللی فعالیت مینماییم البته نه در نقاط بحرانی جهان بلکه در مناطقی که مناقشات در آنها فروکش نموده است به مانند لیبی یا مصر یا جاهای دیگری که در آنها منافع کسب شده بسیار زیاد بوده اما در صورتی که برای مثال یکی از سیستمهای بررسی هویت یا بخشی از مکانیسمهای امنیتی از کار افتادند، خطر پدید آمده چندان جدی نیستند.
این امر اجازه میدهد که سیستم در فضای میدانی مورد آزمایش قرار گرفته و هر نوع ضعف بالقوه، بدون اینکه کاربران در معرض خشم نهادهای حکومتی قرار بگیرند، شناسایی گردد.
به گفته مینراث، “زمانی که مطمئن شدیم این سیستم به میزان مکفی ایمن است، در آن هنگام پیادهسازی آن را در یک منطقه خطرناک جهان مد نظر قرار خواهیم داد؛ برای مثال سوریه یا کره شمالی یا چین و یا تهران. احتمالا هنوز یک سال تا انجام این کار باقی مانده است. ما در ابتدا و قبل از هر چیز دیگری بر جلوگیری از وارد آمدن آسیب متمرکز گشتهایم.”
این امر بدین معنی است که شورشیها، گروههای مخالف و حتی مددکاران فعال مناطق فاجعهزده قادر خواهند بود از شبکه بیسیم ایمن که برای مقاومت در برابر استراق سمع حکومت طراحی شده است، استفاده نمایند.
اینترنت چمدانی در اوایل سالی جاری توجه زیادی را مطوف به خود نمود یعنی زمانی که دولت آمریکا اعلام نمود این ابزار یکی از چندین پروژه دولت آمریکا برای ارائه شبکه ارتباطات بیسیم در مناطق مناقشهآمیز یا مکانهایی است که مبتلا به کنترل دولتی بر اینترنت هستند.
وی افزود، “این ابزار مجموعهای از بستههای نرمافزاری است که میتوانند در دستگاههایی به مانند لپتاپها یا تلفنهای همراه یا سایر دستگاههای موجود در منطقه – روترهای وایفای – نصب گشته و آنها را قادر سازند تا به صورت مستقیم و ایمن ارتباط برقرار نمایند. به جای استفاده از زیرساختهای کنونی که ممکن است بر اثر یک فاجعه نابود شده یا تحت نظارت حکومت قرار داشته باشند، میتوانید یک زیرساخت جایگزین ایجاد نمایید.”
شورشیها و فعالین میتوانند با دانلود نرمافزار این پروژه و از طریق تراشههای وایفای تلفنهای همراه یا لپتاپهای خود با دستگاههای سایر کاربران ارتباط مستقیم برقرار نمایند. به گفته مینراث، از آنجایی که این شبکههای وایفای دارای یک سیستم کنترل یا مدیریت مرکزی نیستند بنابراین نظارت بر آنها بسیار سختتر است.
“این شبکه کاملا منحصر بفرد است، هیچ دستگاهی به دستگاهی دیگر وابستگی ندارد و همین امر وجود یک نقطه مرکزی برای تجسس و نظارت فرماندهی و کنترل را حذف مینماید. بین هر نقطه در شبکه سیستم تشخیص اصالت هویت و نیز بین این نقاط فرآیند رمزگذاری تعبیه شده است.”
اساسا، دادههایی که منتقل میگردند قبل از اینکه به مقصد برسند، از بین تعدادی دستگاه مختلف در شبکه عبور میکنند. هر دستگاه از دادهها می خواهد اطلاعاتی مبنی بر قابل اعتماد بودنشان ارائه نمایند. هر بار که دادهها حرکت میکنند، در چندین سطح رمزگذاری میکنند تا از خود در برابر کسی که سعی دارد امواج هوایی حامل دادهها را استراق سمع نماید، محافظت نماید. این نوع رمزگذاری دارای اهمیت است زیرا “فرض ما بر این است که یک قدرت بدخواه قادر خواهد بود [به دستگاه یا شبکه] نفوذ کرده یا دستگاه خود را در داخل این شبکه جای دهند.”
این اینترنتهای کوچک میتوانند میزبان طیفی از کاربردهای محلی باشند که کارهایی از قبیل اشتراک فایلهای ویدئویی و صوتی و یا شناسایی محل استقرار افراد و وسایل حمل و نقل را انجام دهند.
به گفته مینراث، “در داخل این شبکه، رویدادها به طرز شگفتآوری سریع هستند، اغلب بسیار سریعتر از ارتباطات اینترنتی بسیاری از افراد، و تأخیر زمانی نیز بسیار پایین است، بنابراین شما میتوانید بسیاری از خدمات و کاربردهای جالب نیازمند پهنای باند وسیع را در صورتی که به صورت محلی بر روی رایانهها، تلفنهای هوشمند یا حتی قطعات یواسبی اعضا میزبانی میشوند، به انجام رسانید.
از طرف دیگر، تمام این ارتباطات هستند زیرا از هر نوع ارائه کنننده اینترنتی یا تلفنی مستقل هستند.
به گفته مینراث، “برترین کاربری این سیستم که در مورد آن با افراد زیادی صحبت کردهام عبارت از این است که پس از دانلود نرمافزاری که اجازه میدهد به شبکه وایفای بپیوندید دیگر برای تماسهای تلفنی محلی نیازی به پرداخت پول نیست زیرا در یک شبکه محلی از یک دستگاه به دستگاهی دیگر پیام میفرستید.”
** واکنش وزارت اطلاعات
«حیدر مصلحی» وزیر اطلاعات نیز سال گذشته در واکنش به پروژه اینترنت نامرئی و چمدانی آمریکا و امضای فرمان حمله سایبری به کشورهای مستقل توسط رئیس جمهوری این کشور از طراحی راههای مقابله با این پروژه خبرداده و پروژه اینترنت چمدانی را پروژه ای تعریف کرده که شخص اوباما به عنوان حرکتی جدید در حوزه سایبری و بیشتر با هدف مقابله اینترنتی با جمهوری اسلامی ایران طراحی کرده است.
وی اظهار داشت: «این اقدام حرکت تازه و جدیدی نیست و از سال 88 آمریکاییها و در واقع سرویسهای جاسوسی کشورهای همراه با آمریکا و حتی بعضا کشورهای منطقه در فضای سایبری سرمایهگذاری سنگینی کردهاند. در همین حال اوباما چندین بار در کنگره آمریکا و در جاهای مختلف اذعان کرده جنگ سایبری با جمهوری اسلامی به موفقیت نرسیده و اقرار به شکست کرده و ما مجموعه این اقدامات و به عنوان نمونه اینترنت چمدانی را از قبل پیشبینی و رصد و راه های مقابله با آنها را طراحی کردهایم.»
در هر صورت آن طور که از اظهارات مقامات آمریکایی برمیآید طرح اینترنت چمدانی احتمالا یک طرح با محدوده برد کوتاه و محلی خواهد بود که در چشمانداز کوتاه مدت نمیتواند تأثیرگذاری چندانی در معادلات سیاسی کشورها داشته باشد. با این حال صرف چنین بودجههایی در قالب برنامههای جنگ نرم آمریکا علیه کشورها و بهویژه علیه ایران نشاندهنده اهداف بلندپروازانه دولت آمریکا در مقابله با کشورهای مستقل و اسلامی در منطقه و جهان است. این در حالی است که هماکنون نیز بسیاری از وبسایتهای اجتماعی نقش شبکههای جاسوسی را برای پنتاگون، سیا و آژانس امنیت ملی آمریکا ایفا میکنند.
طبق اطلاعات رسمی منتشر شده از سوی شرکتهای بزرگ اینترنتی دنیا، محرمانهترین اطلاعات و تعاملهای کاربران اینترنت در دنیا در اختیار دستگاههای حاکمه آمریکا قرار میگیرد. آمریکا در فاز جدید جنگ نرم سایبری علیه کشورهایی همچون ایران سعی دارد با استفاده از فناوریهای جدید به تضعیف این کشورها پرداخته و زمینه براندازی نرم را در این کشورها فراهم کند. بدیهی است مقابله با این اقدامات، هوشیاری بیشتر دستگاههای متولی ذی ربط در ایران را میطلبد.
عناوین یادداشتهای وبلاگ
بایگانی
نویسندگان وبلاگ -گروهی
دسته بندی موضوعی
دوستان